เสขิยธรรม ฉบับที่ ๖๑
กรกฎาคม - กันยายน ๒๕๔๗

กอนกูย

เธออยู่ ณ เส้นทางความว่างเปล่า
เหนือความเศร้าเหงาทรวงบ่วงทุกข์โศก
รู้และเห็น เย็น–ร้อน ซับซ้อนโลก
สดับสายลมโบก โยก เยือน ยิน

เธออยู่ ณ เขตแคว้นแดนสงบ
ประสบสุขแสวงแรงถวิล
เหนือตัณหา ราคี มีมลทิน
ห้วงฤดีชีวินสิ้นตรอมตรม

เธออยู่ ณ ถิ่นธรรมนำชีวิต
น้อมดวงจิตเหนี่ยวใจไว้เหมาะสม
รู้และรับปรับเวียนเปลี่ยนรอบลม
เข้าและออก คุม ข่ม ยุบและพอง

เธออยู่ ณ ร่มไม้ครึ้มใบดก
แผ่คลุมปกบังแดดที่แผดส่อง
ใต้เงางามเงียบงันปันจิตปอง
ท่วงทำนองแผ่วผ่านธารไหลเนือง

เธออยู่ ณ ฟ้าบนเบื้องฝน–เมฆ
เวิ้งวิเวกเย็นเยียบเรียบลานเหลือง
แน่ววิถีจีรังฝั่งเรื่อเรือง
นิ่งกำหนดปลดเปลื้องเรื่องวุ่นวน

เธอจึงอยู่ ณ หนึ่งในกลางใจฉัน
สื่อสัมพันธ์เรียนรู้สู่กุศล
ส่องทิศธรรมนำทางสว่างดล
ตราบวาระสิ้นตนพ้นบ่วงเวร..